سختی گیراولتراسونیک،سختی گیر راداری

 سختی گیری آلترا سونیک – سختی گیر فراصوتی - اولتراسونیک - رسوب زدا های آلتراسونیک(Ultrasonic water softener)

امواج آلتراسونیک یا فراصوت به حالتی از امواج مکانیکی که به دلیل بیشتر بودن از بازه ی 20 هرتز تا 20هزار کیلوهرتز بودن فراتر از محدوده ی شنوایی انسان ها قرار دارند، گفت می شود. بنابراین، امواج آلتراسونیک با امواج صوتی ای که حداقل از 20هزار کیلوهرتز بیشتر باشند کار دارد. این امـواج در محیـط های گاز ، مایع و جامد به صـورت ، موج عرضی یا موج طولی، اصولا در 2 حالت زیر منتشر می شوند.

1. پیزوالکتریک (Piezoelectric)؛ در راه پیزوالکتریک امواج الکتریکی بوسیله یک ترانسدیوسر و در اثر پیزوالکتریک به نواسانات مکانیکی و انبساط و انقباض تبدیل می شوند. امواج آلتراسونیک، امواجی مکانیکی بوده و در ماده (جامد، مایع، گاز) انتشار می یابند. از جمله حیطه های کاربردی پیزوالکتریک ها، می توان پزشکی (مانند سیستم های سونوگرافی) و نظامی (رادار های سونار) را نام برد. امواج تولید شده در روش پیزوالکتریکی، یک پیزوالکتریک یا ترانسدیوس به منظور تولید و انتشار امواج در داخل محیط مورد نظرمان قرار می دهیم. این روش، برای تولید امواج با فرکانس بالا (حدودا 50 مگاهرتز) استفاده می شود.

2- مگنتواستریکشن(Magnetostriction)؛ مگنتواستریکشن در وهله اول، محصول مواد فرومغناطیسی است که باعث می شوند شکل و ابعدشان ( انقباض و انبساط) در پروسه قطبی سازی مغناطیسی شدن، تغییر یابد. در این روش، میدان مغناطیسی با تحریک مواد دو قطبی مغناطیسی، سبب تولید امواج آلتراسونیک می شود؛ به حالتی که باعث تغییر طول مواد دو قطبی در میدان های مغناطیسی و نهایتا تولید امواج آلتراسونیک می شود. در کنار سیم پیچ و میدان مغناطیسی، در این روش، به مواد فرومغناطیسی و 2 قطبی نیز برای تولید و انتشار امواج آلتراسونیک نیازمندیم. این روش تنها برای تولید امواج آلتراسونیک تا فرکانس تنها 3مگاهرتز استفاده می شود. بنابراین، تنها کاربرد آزمایشگاهی داشته و در موارد صنعتی عملا کاربردی ندارد.

مدتی است که فروش این سختی گیر ها در ایران رواج یافته است. منتهی، با کمی تامل در دو روش ساخت امواج آلتراسونیک توضیح داده شده در بالا و مقایسه آن ها با سختی گیر هایی که آلتراسونیک نامیده شده اند، متوجه می شویم که واقعا ارتباط فنی و درستی مابین آن ها نیست. بلکه همان سختی گیر های الکترومغناطیسی و الکتریکی است که با نامی جدید، به روی لوله ها نسب شده.

نحوه ی عملکرد تعریف شده برای این سختی گیر های آلتراسونیک:

یک دستگاه آلتراسونیک، عموما متشکل از دو بخش سیگنال ساز و حلقه فریتی می باشد. بخش سیگنال ساز، فرکانس متغیر آلتراسونیکی ایجاد می کند و به یک حلقه ی فریتی نصب شده به روی لوله می فرستد. این فرکانس، املاح موجود در مولکول های آب را از یکدیگر تفکیک، و به یکدیگر می چسباند. در این پروسه کمپلکس کلسایت به کمپلکس آرگونایت (گونه ای از کریستال که در محلول معلق می ماند و به سطوح و جداره ی لوله نمی چسبد) تبدیل می شود. در نتیجه نه تنها رسوب تشکیل نمی شود، بلکه رسوب های شکل گرفته در گذشته نیز به مرور زمان پاک می شوند.

معایب سختی گیر های آلتراسونیک:

1. برد دستگاه محدود است و تقریبا هر 1000متر، ناچار به نصب دستگاه جدیدی هستیم که هم از لحاظ اقتصادی مشکل ساز است و هم درصورت احتمال وجود محدودیت در نصب.
2. مسئله ی دیگری که با آن مواجه هستیم این است که قدرت امواج شده، تنها توانایی پشتیبانی از لوله هایی با قطر نهایتا 40 میلیمتر را دارد و در لوله هایی با قطر بیشتر، بخاطر نفوذ نکردن امواج به سیال، عملا دستگاه بی مصرف می ماند.
3. مانند الکترو مغناطیسی ها نیازمند به منبع تغذیه اند که به خودی خود می تواند مشکل ساز باشد.

لازم به ذکر است که این نوع سختی گیرهای آلتراسونیک، فرق چندانی با سختی گیر های مغناطیسی ندارند و عموما فواید و مضرات یکسانی دارند. همچنین، هیچ اثبات علمی و دقیق مبنی بر عملکرد قطعی آن ها صورت نگرفته است و در خرید چنین محصولاتی، نهایت احتیاط پیشنهاد می شود.